Çoğunlukla affetmenin, hata yapan kişiyi suçsuz bulmak ya da hatayı görmezden gelmek anlamına geldiğini düşünürüz. Oysa affetmek, geçmişteki olumsuz anıların yükünden kurtulmak, olumsuz duyguların yaşamımızı kontrol etmesine son vermek demektir. Bu yüzden affetmeye ve bu yükten kurtulmaya bir yerden başlamamız gerekir. Çevrenize bir bakmanızı istiyorum. Kısaca düşündüğünüzde affedemediğiniz arkadaşlarınız, komşunuz, eşiniz/sevgiliniz olabilir. Peki sizce bunların en temelinde yatabilecek neden olan ebeveynlerinizden başlasak nasıl olurdu?
Yanlış anlaşılmasın. Affetmek için ortada bir küslük aramıyoruz. ''Şu anda gayet mutlu, huzurluyum. Onlarla bir sıkıntım yokken neden affetmem gereksin?' diyebilirsiniz. Ancak sıklıkla kendimizi onlara çabuk yükselirken ya da mağdur hissiyatıyla, hatalarımızın sorumlusu görerek buluyorsak bunu bir gözden geçirmemiz gerekmektedir.
Sevmeyi, sevilmeyi, başarmayı veya kaybetmeyi, esasında bizi biz yapan her şeyi öğrendiğimiz ailemizin elbette yaptıkları yanlışlar olmuştur. Mesela; kendi çocukluklarında sevgi görmedikleri için doyasıya sevgi gösterememişlerdir ya da zor bir çocukluk geçirdikleri için sizi fazla şımartmış olabilirler. Kendileri hiç takdir edilmedikleri için sizi takdir etmemiş ya da sizden hep takdir beklemiş, size belki de bencilce davranmış olabilirler. Geriye dönüp baktığınızda kendi hatalarınızda izlerini gördüğünüz bu durumların, o burukluğun veya kızgınlığın yükünü daha ne kadar taşımayı düşünüyorsunuz?
Bizi dünyaya getiren kişileri doğru biçimde affedebilmek için;
Kendimizi onlara bağımlı çocuklar olarak görmekten vazgeçmek,
Onların kurbanları olmayı bırakmak,
Onların da kendi ebeveynlerinin izleriyle, yapabileceklerinin en iyisini yapmaya çalıştıklarını unutmamak,
Kendi yaşamlarımızı şekillendirme kapasitesine sahip yetişkinler olduğumuzu kabul etmek ve
Tüm bunları yapma sorumluluğunu almamız gerekir.
Hatalarınızın, kırgınlıklarınızın sorumluluğunu onlara atmak yalnızca kolayı seçmektir. Siz bunları başaracak, affedecek güce sahipsiniz...
Osho'nun da dediği gibi: "İlk özür dileyen en cesur, ilk affeden en güçlü, ilk unutan en mutlu…"
Psikolojik Danışman Şevval YEŞİL