Örgütlerde insan sermayesi; çalışanların sahip oldukları bilgi, beceri ve deneyimlerden oluşur. Bu sosyal kaynaklar örgüt içerisindeki yapılanmaları ve kişiler arası iletişimleri doğrudan ya da dolaylı olarak etkiler. Bu kaynakların kullanılabilmesi, arttırılabilmesi ve yönlendirilebilmesi sürecinin tamamına ‘örgütsel psikolojik sermaye’ adı verilir. Amaç insan kaynağı aracılığı ile örgüte giren sosyal sermayenin olumlu yönde kullanılması ve pekiştirilmesidir. Çalışanların zayıflıkları ya da eksikliklerinden çok, onların güçlü yanlarının ortaya çıkarılması ve geliştirilmesini sağlar. Performansın arttırılması ve iş başarısının elde edilmesi için ölçülebilen, geliştirilebilen ve yönetilebilen insan kaynağı, pozitif yönde motive edilir, güçlü yönleri ve psikolojik kapasiteleri arttırılır. Böylece bir örgüt için ihtiyaç duyulan maddi ya da finansal kaynakların yanısıra örgüt üyelerinin sahip oldukları sosyal beceriler de kaynak olarak kullanılmaya hazır bulunur. Bu faaliyetlerin neticesinde verimliliğin artması, yatırım getirisi ve rekabet avantajının elde edilmesi beklenir.
Örgütsel psikolojik sermayenin kullanımı geleceğe yatırım amacı taşıdığı için elde edilecek kazanımların ana unsuru ekonomik faydadır. Buna karşın psikolojik sermaye, insan sermayesinin “ne biliyorsun?”, sosyal sermayenin “kimi biliyorsun?” ve finansal sermayenin “neye sahipsin?” sorularından farklı olarak; temelde “kim olduğun” ve “pozitif gelişim bakımından ne olabileceğin” sorularına karşılık gelir. Psikolojik sermayenin ölçülmesinde sabit bir yöntem olmamakla birlikte, tecrübe ve eğitim yoluyla değişebilen ve gelişebilen bir yapıyı ifade ettiğini söyleyebiliriz.
Araştırma sonuçlarına göre örgütsel psikolojik sermayeyi tanımlayacak birçok kavram bulunmaktadır. Bunlardan bazılarını şu şekilde sıralamak mümkündür;
İş bağımlılığı, psikolojik sağlık, psikolojik sahiplik, akıl, cesaret ve affetme, umut, psikolojik dayanıklılık, iyimserlik ve öz yeterlilik…